حمیدرضا فلاح تفتی

به مناسبت شهادت امام حسن مجتبی (علیه السّلام) برسی (رحمه الله علیه) در کتاب «مشارق» از حُذیف بن یَمان نقل کرده است که گفت: رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلّم) را دیدم دست امام حسن مجتبی (علیه­السّلام) را گرفته بود و می­فرمود: أَیُّهَا النَّاسُ هَذَا ابْنُ عَلِیٍّ فَاعْرِفُوهُ فَوَ الَّذِی نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِیَدِهِ إِنَّهُ لَفِی الْجَنَّهِ وَ مُحِبُّوهُ فِی الْجَنَّهِ وَ مُحِبُّو مُحِبِّهِ فِی الْجَنَّه. ای مردم! این فرزند علی بن أبی طالب است او را بشناسید، سوگند به آن کسی که جان محمّد در قبضه قدرت اوست، او در بهشت است، دوستان او و دوستانِ دوستانش نیز در بهشت خواهند بود.[۱] [۱] . مشارق الأنوار، ص۵۳ به نقل از القطره (ترجمه کتاب نفیس)، ج۱، ص۴۳۳٫

بمبی که سوز عشق تو در جان ما گذاشت چشمان عاشقت که مرا تا خدا کشاند پل زد کمان ابروی تو بر پل صراط دریا که دستِ تو، ملوانان که مست تو آتش کجا اثر به جمال خلیل داشت؟ ای کاش در غلاف، دو پایش شکسته بود دستانِ بی­حیای شب از آسمان به زور …گریه امان نداد وَ ابهام شعر من چندین هزار کشته و زخمی به جا گذاشت قانون سختِ جاذبه را زیر پا گذاشت دریای عفو در عطشِ کربلا گذاشت بر کشتی­اش چه خوب خدا، ناخدا گذاشت داغِ توشعله روی دل خیمه­ها گذاشت تیغی که دست بر رگِ خون خدا گذاشت خورشید را گرفت و سَرِ نیزه­ها گذاشت سرپوش روی عاقبتِ ماجرا گذاشت[۱]عبّاس احمدی [۱] . پایین پای دریا، ص۳۱٫

علامه بزرگ سیّد محمّد حسن طباطبایی میرجهانی اصفهانی (اعلی الله مقامه) در کتاب البکاء للحسین (علیه السّلام) حکایت عجیبی را به شرح زیر نقل کرده است: در احادیث وارد شده که در مدینه طیّبه یکی از شیعهیان مجالس ازدواجی فراهم کرده بود و از حضرت زین­ العابدین (علیه السّلام) تقاضا کرده بود که آن مجلس را به قدوم شریف خود زینت دهد و آن حضرت انکار می­فرمود. در اثر اصرار زیاد، حضرت فرموده بود که اگر عهد می کنی مرثیه خوانی در مجلس خود دعوت می کنی که در مصیبت پدر بزرگوارم حضرت سید الشهداء (علیه السّلام) مرثیه ای بخواند دعوتت را اجابت می کنم. او قبول می کند و مرثیه خوانی را دعوت می کند. پس از آنکه آن بزرگوار در آن مجلس تشریف فرما می شود، مرثیه ای خوانده می شود و آن حضرت و حاضرین گریه زیادی

… ادامه مطلب …