حمیدرضا فلاح تفتی

در دهه ی محرمی گاهی با خودم فکر می کردم که اگر ما در آن روزگار بودیم در جانب کدام سپاه بودیم؟ آیا در سپاه حضرت أباعبدالله (علیه السّلام) بودیم یا سپاه یزیدیان؟ همه ما در عزاداری ها می گوییم «یا لَیتَنى کنتُ مَعکُم فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً» امّا واقعاً آیا اگر در آن زمان بودیم به این شعار خود جامه عمل می پوشاندیم؟! همینطور که در حال فکر بودم به خودم گفتم: آیا الان هم می شود آن جنگ و معرکه کفر و اسلام را تصور کرد. متوجه شدم در زمان ما قابل تصور است. اینگونه به ذهنم رسید که ما هر چه در عمل و رفتارمان مطابق گفتار و رفتار اهل بیت (علیهم السّلام) رفتار کنیم به آنها نزدیک تر و در سپاه آنها هستیم و هر قدمی که به سوی نافرمانی آنها برداریم خود را به سپاه یزیدیان 

… ادامه مطلب …

سال گذشته مطلبی را به مناسبت ایّام بعد از محرّم در وبگاه قرار دادم و از آنجایی که این قضیه، قضیه ای است که به نظر بنده کمتر کسی آن را شنیده یا خوانده است تصمیم گرفتم دوباره به مناسبت این ایّام در وبگاه قرار بدهم. حکایت،حکایتی است عجیب که فهم آن فقط از عهده اهل آن بر می آید. زیرا که مفضّل گوید از امام صادق (علیه السّلام) شنیدم که زیاد می فرمود: حدیثنا صعب مستصعب لا یحتمله إلا ملک مقرّب أو نبیّ مرسل أو مؤمن امتحن اللَّه قلبه للإیمان. ترجمه : سخن ما بسى دشوار و سنگین است که جز فرشته مقرّب یا پیامبر مرسل یا مؤمنى که خداوند دلش را به ایمان آزموده است آن را تحمّل نمى‏کند.[۱] امّا قضیه را علامه میرجهانی (ره) اینگونه روایت می کند: در احادیث وارد شده که (بعد از واقعه کربلا)

… ادامه مطلب …

شیخ مرتضی انصاری (ره) که از بزرگان علمای شیعه است و اساتید فقه و اصول و مراجع عظام برای فتوا دادن ناچار به تمسک به اقوال و استدلال های این ابر مرد عالم فقه و اصول هستند و همچنین کتاب «مکاسب» و «رسائل» ایشان سالهاست جزء کتب درسی سطح عالی حوزه است داستان عجیب در مورد ایشان در شب عاشورا را این گونه نقل کرده اند: در شب های تاسوعا و عاشورا بعد از خاتمه ی منبر، در منزل شیخ مرتضی انصاری (شیخ اعظم) مراسم سینه زنی و نوحه خوانی برقرار بود. در یکی از سالها در شب عاشورا به این علّت که مجلس به طول انجامیده بود و به خاطر ملاحظه و مراعات همسایه ها که مبادا ناراحت گردند، شیخ می فرماید، سینه زنی را ترک نمایند. اهل مجلس سینه نزده، متفرّق می شوند و شیخ به خواب می

… ادامه مطلب …

امام سجاد (علیه السّلام) و دستمال اشک وقتی محمّد حنفیّه برای استقبال کاروان برگشته از شام، از مدینه خارج شد، صیحه ای بلند کشید و بی هوش شد و از اسب روی زمین افتاد. غلامش به سرعت خود را به امام زین العابدین (علیه السّلام) رسانید و ماجرا را به آن حضرت خبر داد. امام سجّاد (علیه السّلام) در حالی که در دستش پارچه ی سیاهی بود و با آن اشک خود را برطرف می نمود از خیمه برون آمد… و هنگامی که وقایع کربلا را برای عمویشان محمّد حنفیه نقل می فرمود اشک می ریخت و با همان دستمال سیاه، اشک خود را پاک می نمود.[۱] دستمال اشک مرحوم میرزا جواد آقا تبریزی (ره) فقیه مقدس، میرزاى تبریزى (قدس سرّه) مقید بودند که دستمال سیاهى را که مخصوص گریه بر اهل بیت (علیهم السّلام) بود، در روضه ها با

… ادامه مطلب …

علامه مجلسی (ره) در کتاب شریف «بحارالأنوار» داستان فردی که منکر فضیلت گریه بر حضرت سیّدالشهدا (علیه السّلام) شد را اینگونه نقل می کند: سیّد علی حسینی گوید: با عدّه ای از مؤمنان مجاور حرم حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السّلام) بودیم. روز دهم محرم (عاشورا) یکی از همراهان شروع کرد به خواندن مقتل حضرت امام حسین (علیه السّلام)، به روایتی از حضرت باقر (علیه السّلام) رسید که آن حضرت فرموده است: «هر کس دیدگانش بر مصیبت حضرت حسین (علیه السّلام) به اندازه یک بال مگس اشک بریزد خداوند گناهان او را هرچند به اندازه کفهای روی دریا باشد خواهد بخشید». در آن مجلس مرد نادانی بود که مدّعی علم و دانش بود، ولی چیزی نمی فهمید، گفت: این روایت صحیح نیست و عقل نمی تواند آن را باور داشته باشد، بحث و جدال در این باره زیاد شد

… ادامه مطلب …