حمیدرضا فلاح تفتی

در پی تقدیر از کتاب سیره صحیح پیامبر «صلّی الله علیه و آله» در جشنواره هفته پژوهش سازمان اسناد و انتخاب این کتاب به عنوان کتاب برگزیده ی این جشنواره، علامه سیّد جعفر مرتضی عاملی (زید عزّه) مجدداً از نسبت دادن این کتاب به ایشان اظهار ناراحتی کرد. کتاب الصحیح من سیره النبی الاعظم(صلّی الله علیه و آله) یکی از بزرگ ترین منابع اصلی و مرجع در زمینه سیره پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) در جهان اسلام است و مورد توجه علما و مسلمانان جهان می باشد. این کتاب در ۳۵ جلد منتشر شده و به عنوان کتاب سال جمهوری اسلامی ایران و کتاب برتر حوزه معرفی شده است. چندی پیش با نشر و رونمایی ترجمه این کتاب با نام سیره صحیح پیامبر «صلّی الله علیه و آله» توسط دکتر محمّد سپهری و با حمایت پژوهشگاه فرهنگ و

… ادامه مطلب …

از آنجایی که امسال شبهه ای پیرامون وجود حضرت رقیه (سلام الله علیها) از طریق صدا و سیما مطرح شد این داستان را از کتاب «منتخب التواریخ» نقل می کنم: در کتاب «منتخب التواریخ»، ص۳۸۸ چاپ اوّل آمده است: یکی از قبوری که در شام واقع است، قبر حضرت رقیه بنت الحسین است. پس از آن داستان جالبی را نقل می‏کند. می ‏گوید: شیخ محمدعلی شامی به من گفت: پدربزرگ مادری من سیّد ابراهیم دمشقی سه دختر داشت. دختر بزرگ، شبی در خواب حضرت رقیه (سلام الله علیها) را می‏بیند. حضرت رقیه با او می ‏گوید: به پدرت بگو که به والی شام خبر بدهد که در قبر من آب افتاده، بیاید و تعمیر کند. دختر خواب را به پدر می ‏گوید ولی پدر می ‏ترسد و خبر نمی‏ کند. شب دوم دختر وسط و شب سوم دختر سوم همین

… ادامه مطلب …

جمله «فلان منی و أنا من فلان»، با یک سابقه ادبی و تاریخی، شاه فصل صیغه ی اتحاد و نمودار پیوند همبستگی و موالات است، خواه مانند بیعت انصار، با سایر جملات حلف (قسم) همراه باشد و خواه تنها به ذکر همین جمله اکتفا شود و چنانکه رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) فرمود: «حسین منی و أنا من حسین»[۱] خلاصه و چکیده مطلب اظهار شود، یعنی تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل. رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) در ضمن این جمله کوتاه، یادآور می شود که پیوند اتحاد و یگانگی من با حسین محکم و استوار، و حرمت من با حرمت او برابر و یکسان است: خون حسین خون من است، گوشت حسین گوشت من است، هر که خون او را بریزد خون مرا ریخته و هر که گوشت او را بدرد، گوشت مرا

… ادامه مطلب …

این اشک ها به پای شما آتشم زدند ……. شکر خدا برای شما آتشم زدند من جبرئیل سوخته بالم، نگاه کن ……… معراج چشم های شما آتشم زدند سر تا به پا خلیل گلستان نشین شدم .. هرجا که در عزای شما آتشم زدند از آن طرف مدینه و هیزم، از این طرف ……….. با داغ کربلای شما آتشم زدند بردند روی نیزه دلم را و بعد از آن …………. یک عمر در هوای شما آتشم زدند گفتم کجاست خانه ی خورشید شعله ور … گفتند بوریای شما، آتشم زدند… دیروز عصر تعزیه خوانان شهرمان ………….. همراه خیمه های شما آتشم زدند امروز نیز نیّر و عمّان و محتشم ………………… با شعر در رثای شما آتشم زدند «دیشب اگر به داغ شهیدان گداختم ………… امشب ولی برای شما آتشم زدند تا باخبر ز شور نیستانی ام کنند …………. مانند نینوای

… ادامه مطلب …