امام صادق (علیه السلام) وصیت نموده و فرموده که: هرگاه روزه داری می­باید که روزه دارد گوش و چشم و مو و پوست و جمیع اعضای تو یعنی از محرّمات بلکه از مکروهات، و فرمود: باید که روز روزه­ی تو مانند افطار تو نباشد. و نیز فرموده: روزه نه همین از خوردن و آشامیدن است تنها، بلکه باید در روز روزه نگاه دارید زبان خود را از دروغ و بپوشانید دیده­های خود را از حرام و با یکدیگر نزاع مکنید و حسد مبرید و غیبت مکنید و مجادله مکنید و سوگند دروغ مخورید بلکه سوگند راست نیز، و دشنام مدهید و  فحش مگویید و ستم مکنید و بیخردی مکنید و دلتنگ مشوید و غافل مشوید از یاد خدا و از نماز، و خاموش باشید از آنچه نباید گفت و صبر کنید و راستگو باشید و دوری کنید از اهل شر و اجتناب کنید از گفتار بد و دروغ و افتراء و خصومت کردن با مردم و گمان بد بردن و غیبت کردن و سخن چینی کردن، خود را مشرف به آخرت دانید و منتظر فرج و ظهور قائم آل محمّد (علیهم السلام) باشید….

رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) شنید که زنی در روز روزه ، جاریه خود را دشنام داد، حضرت طعامی طلبید، آن زن را گفت: بخور، زن گفت: من روزه­ام، فرمود: چگونه روزه­ای که جاریه خود را دشنام دادی؟ روزه از خوردن و آشامیدن تنها نیست، بدرستی که حق تعالی روزه را حجابی گردانیده است از سایر امور قبیحه از کردار بد و گفتار بد، چه بسیار کم­اند روزه­داران و چه بسیارند گرسنگی کشندگان. و حضرت (امیر علیه السلام) فرمود که: چه بسیار روزه­داری که بهره­ای نیست او را بهره­ای از روزه به غیر از تشنگی و گرسنگی و چه بسیار عبادت کننده­ای که نیست او را بهره­ای از عبادت به غیر تعب(خستگی)، ای خوشا خواب زیرکان که بهتر از بیداری و عبادت احمقان است و خوشا افطار کردن زیرکان که بهتر از روزه داشتن بیخردان است.[۱]