بسم الله الرحمن الرحيم

خداوندا دل سپردن به تو و كنده شدن از ما سوي الله ، و دلبستن به قرآن و عترت اهل بيت نبوتت عليهم صلوات الله كه آينه جمال و جلالند ، چه شهد شيريني است كه تنها نصيب خاصان درگهت گشته و آنرا با همه دنيا و ما فيها معاوضه نكرده و نمي كنند.

چه سرها بخاطر اين سرسپردگي بر نيزه شد، و چه قلبها آماج تيرها گشت و پاره پاره شد و بخون تپيد، ليك از ذكر تو باز نماند. چه دستها قلم شد، اما از دامان وحدانيت كبرياييت جدا نگشت و چه پاها پر آبله گرديد و از راه تو باز نياستاد. چه ميثم ها به دار كشيده شدند و دست از سرداري برنداشتند و چه حبيبها و مسلم ها سپر بلا گشته و پنجره آبشار خون شدند و دست از حمايتت برنداشتند.

حمد و سپاس خداي را كه ملت بزرگ ما در پناه ولايت علي بن موسي الرضا عليه آلاف التحيه والثناء، يكي پس از ديگري امتحانات و ابتلائات خفي و جلي را پشت سر گذاشت و چون سرداران و آيينه داران حريم حرمت جبروتيت، دلدادگان علوي و تر دامنان حسيني و ره پويان مهدوي، هرگز دچار حيرت و سردرگمي نشدند، چرا كه طريقت و حقيقت و شريعت ما هرگز گم شدني نيست و پرتو انوار نوراني ولايت مولايمان حضرت بقيه الله الاعظم ارواحنا فداه سرتاسر آن را چون روز روشن، آفتاب عالمتاب است و ولايت مطلقه فقيه نيز، آيينه گردان آن ذوات مقدسه و نگهبان حريم بندگي و عبوديت بوده و هست.

شهيد حسين غفاري كه 27 مرداد سالگرد شهادت اوست، در ماه مبارك رمضان دو سال پيش (1389 – 1431) پس از چهار سال نبرد با اشرار و گروهكهاي ضد انقلابي و افراطي و خون آشام شرق كشور در كسوت سرباز گمنام امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف، عاشقانه به آغوش معشوق پر كشيد و پدري پير، خسته و دلشكسته را با انبوهي از نامرديها و ناجوانمرديها تنها گذاشت، تنها يكي از كوچكترين آن سرداران ولايتمدار بود كه در پرتو نوراني ولايت محمد و آل محمد صلوات الله عليهم اجمعين و ولايت مطلقه فقيه يك شبه ره صد ساله پيمود و چون نورافكني روشنگر راه عاشقان سر از پانشناخته حريم دوست گشت.

آنچه حسين عزيز را به اين سرعت و در عنفوان جواني رزمنده اي شجاع، عاشقي دلسوخته و مجاهدي كم نظير ساخت از چند چيز خارج نبوده كه اگر هركس، خصوصاً جوانان و نوجوانان  به آن تمسك جويند قطعاً به حريم خلوتش راه خواهد يافت.

اولين عامل موفقيت اين سرباز بسيجي راه ولايت، رعايت حلال و حرام الهي بود كه من بارها به آن غبطه خورده و  مي خورم.

دومين سبب پركشيدن يك انسان زميني به آسمان آشنايي، معرفت، محبت و مودت به آستان مقدس اهل بيت و توسل دائمي به آن ذوات مقدسه خصوصاً حضرت اباعبدالله الحسين و مادر پهلو شكسته همه ما حضرت فاطمه زهرا عليهم السلام بود. زيارت عاشوراي حسين عزيز كه در سالهاي آخر زندگي حتي به روزي دو بار هم مي رسيد، موجب حيرت دوستان و بستگان بود .

سومين و شايد مهمترين علت سبقت نوجواني كم سن و سال از پيران راه رفته و دلخسته گرديد، شناخت، محبت و اطاعت محض از مولايمان مقام معظم رهبري روحي فداه بود كه يك لحظه ذكر نامش از لبان آن شهيد سعيد بر نيافتاد.

و چهارمين راهنماي طريقت آن سعيد في بطن الله خدمت به مردم خصوصاً كسانيكه با سيلي صورت خويش را سرخ نگه مي دارند، از فرط فقر و نداري مي سوزند و مي سازند بود كه حسين و دوستانش مخفيانه آنها را مي يافتند و از اندك بهره دنيايي خود آنها را هم بهره مند مي ساختند . طوري كه بعد از شهادتش توانستند او را بشناسند.

و نهايت اينكه آنچه مرا تا روز قيامت شرمنده او كرده و بي تاب تكرار يكبارش، احترام، محبت و عشق عجيب به پدر و مادر و خواهرانش بود .

خداوندا ترا بخاطر همه محبتها و عناياتي كه در حق من و خانواده ام فرموديد مي ستايم، خود شاهدي كه ذكر شب و روز ما اين بوده و هست كه :

خدايا! دل ما را مالا مال از عشق خودت و اهل بيت پيامبر عليهم السلام گردان و محبت غير خودت و اهل بيت را از دل همه ما بيرون كن.

آمين يا رب العالمين

محمّد غفاری نژاد