کلینی گفته است:

از موسی بن قاسم روایت شده که گفت: به امام جواد (علیه السّلام) عرض کردم: می خواستم از طرف شما و از طرف پدر بزرگوارتان طواف کنم؛ اما به من گفتند: از طرف جانشین رسول اکرم، طواف کردن روا نیست.

حضرت به من فرمود: «هر اندازه می توانی، طواف کن که البته جایز است»

سه سال بعد به حضرت عرض کردم: همانا من از شما اجازه گرفتم که به نیابت شما و پدر بزرگوارتان طواف نمایم و شما اجازه دادید و من، از طرف شما و پدرتان طوافِ فراوان بجای آوردم؛ سپس حقیقتی به دلم راه یافت و آن را عملی کردم.

حضرت فرمود: آن چیست؟

عرض کردم: روز اوّل از طرف رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) طواف نمودم؛ پس حضرت سه مرتبه فرمود: درود خداوند بر رسول خدا باد؛ روز دوّم از طرف امیر مؤمنان، روز سوّم به نیابت امام حسن، روز چهارم به نیابت امام حسین، روز پنجم از طرف امام سجّاد، روز ششم از طرف امام محمّد باقر، روز هفتم به نیابت امام جعفر صادق، روز هشتم به نیابت جدّ بزرگوارت امام موسی کاظم و روز نهم از طرف پدر بزرگوارت امام رضا و روز دهم به نیابت خودتان، ای سیّد و سرور من! طواف کردم و اینان، کسانی هستند که بین خود و خدای متعال، ولایتشان را گردن نهاده ام.

حضرت فرمود: «بنابراین، به خدا سوگند! بین خود و خدایت، دین را پذیرفته ای که خدای متعال، جز آن را از بندگان خود قبول نمی کند.»

عرض کردم: چه بسا به نیابت مادر گرامی ات، حضرت فاطمه هم طواف کرده ام، چنانکه گاهی هم انجام نداده ام.

حضرت فرمود: «از طرف مادرم، زیاد طواف کن؛ چه اینکه این، بهترین کاری است که می توانی انجام دهی؛ انشاالله.»[1]