من جلوی در نشسته بودم
در اوّل محرّم، امام صادق علیهالسّلام به من (فضیل) فرمود:
– دیشب کجا بودی؟
– عرض کردم: دیشب بین ما کسی بود که میگفت: هلال ماه محرّم را دیدم. لذا یکی از دوستان و محبّین شما به مناسبت اوّل محرّم، مجلسی منعقد نموده بود؛ و ما برای ناله و عزاداری بر جدّ بزرگوارتان حضرت سیّدالشهداء علیهالسّلام و اهل بیت آن حضرت ـ به خاطر مصائبی که بر آن بزرگوارن در این ماه وارد شده ـ در مجلس او شرکت کردیم و بر مصائب شما اهل بیت علیهمالسّلام گریستیم.
امام صادق علیهالسّلام فرمودند:
«نَوَّرَ اللهُ قَلبَکَ وَ شَرَحَ صَدرَکَ وَ آجَرَکَ عَلی حُسین صُنعِکَ وَ وِلائِکَ لِأهلِ بَیتِ نَبِیِّکَ»
«خداوند دلت را روشن کند، و به تو شرح صدر مرحمت فرماید، و تو را بر این عمل خوب و موالات تو با اهل بیت پیامبر علیهمالسّلام پاداش دهد»
حضرت فرمودند: ای فضیل! هنگامی که از مجلس عزا بیرون آمدی، جلوی در خانه، به چیزی برخورد نکردی؟
عرض کردم: بله، خداوند مرا فدای شما گرداند. با مردی که جلوی در نشسته بود برخورد کردم، فرمود: آن شخص را میشناختی؟ گفتم : هوا تاریک بود و نتوانستم او را بشناسم.
حضرت فرمود: خود من جلوی در نشسته بودم!
گفتم: الله اکبر، پس برای چه به مجلس ما نیامدید تا در صدر مجلس بنشینید؟ به خدا قسم شما صاحب عزا هستید و واجب است به شما تعزیت بگوییم.
امام صادق علیهالسّلام فرمودند:
«من میخواستم وارد مجلس شوم، امّا دیدم در صدر مجلس جدّم پیامبر و امیرالمؤمنین و فاطمه زهرا علیهمالسّلام حضور دارند، و با شما برای اباعبداللهالحسین علیهالسّلام میگریستند و نوحه و عزاداری میکردند.»[1]
[1] . ثمراتالاعواد، ج1، ص16 و منابعالنورأ، ص17 و مصاریع العبرة، ج1، ص17 و احرام محرّم، ص 50 به نقل از أینالبکّائون، ص 14.
سلام.
بسیار عالی بود.
اعظم الله اجورنا و اجورکم
[پاسخ]