درباره واقعه غدیر و اهمیّت این روز، آیاتى از قرآن نازل شده است. پیش از خطبه غدیر این آیه نازل شد:

 «یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ»[۱]؛ اى پیامبر! آن چه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده است، (به مردم) ابلاغ کن؛ و اگر چنین نکنى، رسالت خدا را انجام نداده ‏اى.

آن گاه که پیامبر خدا «صلّى اللَّه علیه وآله» خطبه را به پایان رساند، این آیه کریمه فرو فرستاده شد:

 «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ الْإسْلامَ دیناً»[۲]؛ امروز دین شما را به حدّ کمال رسانده و نعمت را بر شما تمام کردم و آیین اسلام را برایتان برگزیدم.

هنگامى که خطبه غدیر پایان یافت و مسأله بیعت با امیر مؤمنان على «علیه السّلام» به طور جدّى مطرح شد، عربى درخواست عذاب نمود و این آیه درباره او نازل شد: «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ»[۳]؛ درخواست کننده ‏اى تقاضاى وقوع عذابى نمود. خلاصه شأن نزول این آیه مبارکه چنین است:

پس از آن که واقعه غدیر پایان یافت، شخصى به نام «حارث بن نُعمان فهرى» نزد رسول خدا «صلّى اللَّه علیه وآله» آمد و با حالى آشفته به حضرتش چنین خطاب کرد: ما را به نماز گزاردن امر نمودى امتثال کردیم. دستور به پرداخت زکات فرمودى اطاعت کردیم و… و اکنون‏ بازوى پسر عمویت را گرفته و او را به عنوان ولىّ و سرپرست بر ما نصب نمودى! آیا این دستور از پیش خود توست یا از خدا؟

پیامبر خدا «صلّى اللَّه علیه وآله» در پاسخ فرمود: والّذی لا إله إلّاهو، هذا من اللَّه؛ به خدایى که جز او معبودى نیست سوگند! این فرمانى از جانب خداوند است.

حارث پشت کرد و به طرف مرکب خود حرکت کرد و مى‏ گفت: خدایا! اگر آن چه محمّد می ‏گوید حق است، بارانى از سنگ‏ هاى آسمانى بر ما ببار و یا عذاب دردناکى بر ما فرو فرست!

هنوز به مرکبش نرسیده بود که خداوند سنگى فرو فرستاد که بر فرقش خورد و از دامنش بیرون گشت. در این هنگام خداوند این آیه را نازل فرمود: «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ* لِلْکافِرینَ لَیْسَ لَهُ دافِعٌ»[۴]؛ درخواست کننده‏ اى تقاضاى وقوع عذابى کرد. این عذاب براى کافران است و هیچ کس نمى‏ تواند آن را دفع کند.[۵]

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوَلَایَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِین‏ علیه السلام